Gisteren vertelde iemand mij dat wachten en hopen in het Zweeds hetzelfde woord is. Ik heb dat even nagekeken en volgens mij is het niet waar. Gelukkig maar, want dat zou betekenen dat als je in Zweden ergens op hoopt, ook altijd zit te wachten.
En dat hoeft natuurlijk niet per definitie zo te zijn. Tenminste, in Nederland dan. En wachten hoeft niet meteen met hoop gepaard te gaan. Hoop lijkt me iets dat na wachten komt, en wachten na hoop.
Reconnaître in het Frans betekent wel zowel herkennen als erkennen. Vreemd als je een ongewenst buitenechtelijk kind van iemand bent. Weet je niet of je vader je niet herkent of niet erkent. Met het herkennen, erken je iemands bestaan. Maar nog niet per definitie de relatie die je daarmee hebt.
De Inuit dan, ook wel Eskimo’s genoemd. Die hebben tientallen verschillende woorden voor sneeuw. Omdat er blijkbaar heel veel meer soorten sneeuw zijn dan natte en droge. Het zal wel net als bij aardappels bij ons zijn… Kruimige sneeuw, gestapte sneeuw en nieuwe sneeuw. Bintjessneeuw en andere gekke namen.
Toch gek, dat je dat niet vertalen kunt.
En ik denk aan Babel. De toren van Babel zou zo hoog moeten reiken, dat die tot in de hemel kwam. God vond dat geen goed idee. Hij gaf iedereen een andere taal en de mensen werden uit elkaar gedreven. Niemand kon meer communiceren.
En met Babel werd ook in de Bijbel de communicatiestoornis een feit.
Dat met die Eskimo’s is ook een dikke vette hoax, dat moet onder antropologen toch ook wel bekend staan als de bekendst antropologische urban legend. Zie ook dit Wikipedia-lemma.
Het gaat er in het stuk niet om of er in het Engels misschien meer of minder woorden voor sneeuw zijn dan bij de Eskimo’s, maar om de moeilijkheid van vertalen en het verlies aan juistheid van de betekenis van iets, die je via de ene taal wel genuanceerd kunt geven, en in de andere taal niet.