De hele avond zijn de gambastaartjes op het bord blijven liggen. Toen ik de was ophing, toen ik weer uit de keuken kwam met een glas Roosvicee, toen ik mijn joggingbroek aandeed en Adele haar Hometown Glory zong op tv.
Braaf lagen ze de hele avond bij elkaar.
Gambastaartjes voor ‘misschien komt er onverwacht wel iemand langs’.
Gambastaartjes die indruk wilden maken.
Gambastaartjes die niet in de prullenbak hoorden,
maar kleine uurtjes lagen te wachten
tot de bel zou gaan.