‘Het ruikt naar Vietnam.’ Ik zit op het terras met muntthee die me aan Marokko doet denken. Een walm knoflook komt voorbij. De regen is net met bakken uit de hemel gekomen en de daken druppen na van de onverwachte aanval. De straat dampt snel droog. Een voorbijganger kijkt alsof hij niet snapt waar hij nat van is. Zo snel ging het. Zo gaan die dingen. Snel.
Sneller dan voorheen. Lijkt wel.
‘Ik heb besloten om geen dingen meer met elkaar te vergelijken’, zegt het meisje dat naast mij zit. ‘Ik neem alles hoe het is.’
Ze praat verstandig.
Verstandiger dan ik.
U2 & Luciano Pavarotti – Miss Sarajevo