Mijn broertje werd vandaag acht en zat met één stokje in z’n ene hand en één stokje in z’n andere als een jarige Job met een papieren hoed op zijn kop een gehaktbal te eten.
Duidelijk slechts een halve Chinees. Maar wat kan hem dat nou schelen.
Mijn zusje die eveneens acht werd, lag met 39,2 ziek in bed en zei dat we het nog maar eens over moesten doen. Daarvan voelde ze zich niet beter.
Een vrachtwagen drukte me in mijn gloednieuwe Kliko van de weg.
En ik kreeg een sms:
‘Geluk is als een vlinder die, als je hem achtervolgt, altijd nét buiten bereik is.
Maar als je rustig gaat zitten…. dan komt hij vanzelf.’
Eentje die je leest,
en herleest.
En ik wacht
op de dag
dat de lente start
en ik het geluk
een bos bloemen geef.
The Tough Alliance – New Chance