Op een plek waar ik vaak kom, hangt het vol met Maria-afbeeldingen aan de muur. Oude werknemers hangen er met hun foto al sigaretten rokend een beetje nonchalant tussen. De muur is blauw, boxen hangen bovenin de hoek, er zijn wat prulletjes om lijstjes gehangen en toen vond de eigenaar het blijkbaar goed.
Hoeveel Heilige Maria’s mag je aan de muur hangen voordat het pijn gaat doen?
In een etalage zag ik laatst een Boeddhahoofd staan. Een blauwe. Daarnaast stond een gele en als ik me niet vergis had je ook nog een groene. Of een oranje. Ik weet het al niet meer. Ze waren van plastic, een paar achter elkaar in de rij en binnen waren er nog meer. Tussen de aardappelschilmesjes en dienbladen met een of andere afbeelding erop. Als ik had gewild had ik er zo een in mijn grijs-gele mandje kunnen gooien, tussen de kussentjes en pleeborstel die ik ook nog hebben moest.
Tussen welke spullen mag een Boeddha in je mandje liggen zonder dat het pijn gaat doen?
Een Boeddha moet je krijgen en mag je dan niet meer weggeven. Een Boeddha zet je hoog en dus niet op de grond en altijd met het gezicht naar de deur zodat je hem meteen ziet als je binnenkomt.
Met Boeddha moet je met respect omgaan.
Met de Heilige Maria ook. Denk ik. Daar weet ik dan weer wat minder van.
Buiten rijdt een auto tegen een boom. De bestuurder is op slag dood. Binnen enkele uren ontstaat er een bloemenzee waarbij mensen bidden, huilen en gedichtjes voordragen voor de overleden persoon.
Ter plekke wordt het mos heilig verklaard.