Sinds woensdagnacht was ze terug van op reis. Donderdag stond ze bij mij op de stoep.
“Volgens mij gaan er sinds mijn afwezigheid een paar dingen hier niet helemaal goed. Kom, mijn tas is nog ingepakt. Bel jij voor dit weekend alles maar af.”
Ik kon nog net een tandenborstel meegrissen, en voor ik het wist was ik weg.
Gent.
Ik heb niets van de stad gezien.
Niets. Van wat de thuisblijvers vinden dat je doen moet.
Ik heb niets te maken met de thuisblijvers.
Wat erg fijn is.
Ik heb me suf gedacht. Over het leven, over dat wat is en dat wat was.
Ik heb me ook sufgerookt en in hippe tenten gegeten.
Mojito’s, sushi, bier en nieuwe kleren in de tas.
Tientallen stukken heb ik in mijn hoofd geschreven.
En nu ben ik weer thuis.
En weet ik niet wat ik schrijven moet.
Dat kan.
En zo zijn de dingen nooit ‘zoals ze zijn’.
Of hoe je denkt dat het is.
Hilarisch Gent houdt u daarom van mij tegoed.