19:04 uur.
Terwijl ik tussen de verhuisrommel mijn rugzak probeer te vinden, stuit ik prompt op een flightbag. Die is niet van mij. Hm. Wel handig. Er hangt een label van een vlucht naar een ander land aan, een land waar ik ben geweest en een vlucht waar ik ook ‘op’ zat.
Er hangt ook een slotje aan. Het slotje is dicht en om de zak te openen, moet die open. Ik heb geen idee van de code. Het zal wel een geboortedatum zijn. En dan in drie cijfes.
Mis.
Ander jaar.
Mis.
19:20 uur. ‘Hey lieve M. wat is de code van het slot van je flightbag? Kus!’
19:34 uur. ‘Hey! 199 hoezo? Ga je op vakantie? Wanneer gaan we weer sporten?’
19:37 uur. ‘Ff naar Roemenië! Maandag? Kus!’
19:46 uur. ‘Top! Maandag moet lukken, zoen M.’
Nu moet ik zeggen, ik hou van communiceren. Moeilijk, makkelijk, met andere mensen liever overzichtelijk, mensen die antwoorden geven waar je iets mee kan. Niet half, niet een beetje, niet ‘niet’.
Maar zo makkelijk, daar word ik bang, blij en gelukkig tegelijk van.