Ik sta bij de balie en ik heb zojuist met mijn platte hand op de platte bel geslagen.
‘Goedemorgen.’
‘Goedemorgen, ik heb om elf uur een afspraak met mevrouw Ten Kate.’
‘Ah, ik zal het even nakijken wat is uw naam?’
‘Riekie Weijman.’
‘mm……mmm…. hm. Bij mevrouw Ten Kate zegt u?’
‘Ja.’
De secretaresse typt druk op het toetsenbord en klikt zenuwachtig met haar muis.
‘Met een -W hè?’
‘Ja. Met een W. En dan een -e, -i, -j -m -a -n. Weijman.’
Ze typt nog eens en klikt nog vaker en fronst.
‘Hè’, mompelt ze. ‘Ik zie je niet. Mag ik je brief anders even zien?’
‘Brief?’ vraag ik. Ik heb geen brief, ik heb gewoon telefonisch een afspraak gemaakt. ‘Ik heb geen brief’, zeg ik. Ik haal een keer extra adem.
‘Ik ga het wel even vragen.’ Ze kijkt om zich heen en loopt dan weg. Al snel zie ik door de glazen muur heen een man op de computer zoeken naar de afspraak die ik heb met mevrouw Ten Kate. Het duurt een paar minuten, ze wisselen een paar woorden en ten slotte knikt de man en komt de secretaresse terug.
‘Is Weijman uw meisjesnaam?’
‘Ja.’
‘Oh.’
Ze gaat zitten en typt. Het duurt even en dan kijkt ze op.
‘Uhm, kan het niet zijn dat u toevallig Verweij heet?’
…..
…..
…..
Mijn hersens kraken.
Jeeeeeezus, tuthola, flapdrol, kuttekop, denk je dat ik soms mijn eigen achternaam niet weet? NEE natuurlijk heet ik GODDOMME GEEN VERWEIJ! Als ik Verweij had geheten had ik dat wel gezegd he? Ja ik heb een hoop gekke dingen hoor, maar mijn eigen achternaam onthouden dat gaat nog wel. En jij, heb je je opleiding al afgerond of gaat dat niet meer lukken dit jaar?!
‘Uhm, beste…. hoe heet je eigenlijk?’
‘Chantal.’
‘Beste Chantal. Wat denk je nu zelf?’
Chantal mompelt dat ze wel even verder zal kijken.