Lieve lezer,
De zon schijnt zachtjes door de wolken. In de Ooij huppelen schaapjes met kleine hoofden en te grote oren en ik wandel langs de Waal. Ik wandel en ik wacht op de lente die twijfelt wanneer ze zal komen. Misschien wel niet, dit jaar. Misschien gaan we wel meteen door naar de zomer.
Waarom vandaag het moment is om afscheid te nemen, dat weet ik niet. Maar opeens is het tijd. Ik stop met Riekster.
Mijn eerste postje schreef ik vijf en een half jaar geleden, en het ging over het stilhouden van talent. Mijn site was pas één dag online en had een fluoriserend-blauwe achtergrond met felgroene tekstvakjes en witte letters. Ik had zes lezers. Ik schreef over talent dat er pas is als het wordt uitgesproken, als je het deelt, als andere mensen het weten. Zes mensen kwamen digitaal op de koffie en ik mocht de slingers uitdelen.
Dat wilde ik morgen nog wel een keer doen.
‘Morgen’ werd vijf en een half jaar en in die tijd heb ik me op dit podium erg op mijn plek gevoeld. Nog steeds. Ik heb in de spotlight geschitterd, ik heb hartelijk gelachen, gerend, stilgestaan en ik heb de mooiste woorden gekozen voor de wereld zoals ik die zag. En jij, lezer, je bleef maar op de koffie komen en je nam ook je vrienden mee. Maar ook onbekende mensen hoorden dat er wat te doen was, klopten aan en kwamen in de zaal zitten.
En ik heb al die jaren de slingers uitgedeeld en elke letter glunderend vanuit mijn ziel geschreven.
Ergens was Riekster daarmee een uitweg, misschien.
Nu is het tijd om die uitweg los te laten.
Ik ben het schrijven niet moe. Maar het is klaar hier, het is tijd om te gaan. Riekster zal nog een tijdje online blijven, dus lees nog eens wat terug, geniet van wat je mooi vindt, klik nog eens een mooi muziekje aan, bewaar je favorieten.
Lieve lezer, ik vond het fijn, al die keren dat je er was.
Zonder jou was ik nooit zo lang gebleven.
Ik neem afscheid.
In de verte waait een frisse wind.
Riekster!
Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!
Of eigenlijk: ja. Groot gelijk. Want als het klaar is, is het klaar. Dat is goed. En waar je ruimte maakt, kan iets nieuws binnenstromen.
Maar ik zal je missen!
Bedankt voor al je mooie stukjes en alle fijne Riekstermomenten.
Zucht.
Zucht…
Nou ja!
Jammer, Riekie-Riekster, het was leuk om ze te lezen; ik nam er steeds een stuk of tien tegelijk …. soms snapte ik er niets van, soms brak een lichtje door. Hoe dan ook, jij kunt schrijven …. ik kan alleen lezen. (Ook leuk).
Maar gelukkig, ook zonder Riekster hopen we nog van Riekie te genieten. Tot gauw! J. en J.
Dag Riekster. Het was fijn. Maak er een mooi leven van. :)
Ik vind je dapper Riekie
En dank voor al die inkijkjes in jouw ziel waar ik soms hard om moest lachen, soms met je meeleefde, soms geïnspireerd raakte en vaak gewoon heel vrolijk van werd..