Ik kwam altijd langs drie McDonalds’, op mijn weg naar mijn werk. Daar had ik nooit zoveel moeite mee, want op de heenweg was het wat vroeg en op de terugweg wilde ik meestal gewoon naar huis.
Chinezen hadden wel altijd zin in de vette hap. ‘s Ochtends om acht uur al zaten de verschillende vestigingen van McD en KFC mudje vol hamburgerkauwende American-wannabe’s. Dat gold ook voor de Starbucks en wie het bedacht om op welk tijdstip dan ook naar de Pizza Hut te gaan, stond altijd in de rij.
Niet zozeer voor het eten, maar om westers te zijn.
McDonalds in het land van de rijst en de Starbucks na duizenden jaren thee, klopt dat wel? En zouden ze het lekker vinden, die hamburger met friet ‘s ochtends vroeg?
Als je het vraagt zeggen ze ‘ja’.
Maar het is antwoord krijgen op een vraag die verkeerd wordt gesteld.
Want voor Chinezen hoeft koffie niet lekker te zijn. Zolang men maar ziet dat je er mee loopt.
En Ikea hoeft niet mooi te zijn. Als je maar kan laten zien dat je er iets koopt.
Show, uitstraling en het internationale wil men laten zien in het land dat zich richt op westerse glitters aan de buitenkant, maar dat nog steeds oh zo Chinees is aan de binnenkant.
En vele uitdijende kinderen met hun kilo’s, kilo’s overgewicht zijn daar het keizerlijke resultaat van.