‘Het is niet dat ik geen keuzes kan maken, maar als er iets nieuws bij komt, dán kan ik geen keuzes meer maken.’ De Dromer kijkt op, met in zijn ogen een blik die kwetsbaarheid verraadt.
De Denker kijkt naar de tafel. ‘Je kunt dat nieuwe toch gewoon even apart zetten en dan even afwachten waar je het laat?’
‘Vanzelf?’
‘Ja. Vanzelf’, hij knikt sympathiek en aanmoedigend.
De Dromer moet er over nadenken. Dan schudt hij zijn hoofd. ‘Nee. Zo werkt het niet.’ Hij kijkt triest. ‘Maar ik weet dus niet wat ik weg moet doen, tot zich een uitzondering voordoet.’
‘Negatief?’
‘Of positief. Als het extra positief is, moet er iets extra’s weg.’
‘Ik toch niet?’
‘Nee. Jij niet. Iets.’
‘Ook niet onverwacht.’
‘Ook niet.’
‘Dus als het draait om mij of erbij, dan moet het erbij.’
‘Dan moet het erbij. Net als jij.’