Ik ben begonnen met hardlopen en in tegenstelling tot voorgaande pogingen houd ik me dit keer aan de beginnersregels zoals het boekje die voorschrijft: niet te snel, niet te vaak, niet te ver en zeker niet te lang achter elkaar. Prima.
Van het schema mocht ik op kleutertempo beginnen: vier keer 1 minuut rennen afgewisseld met vier keer 1 minuut wandelen. Easy. Dat doe je tijdens de reclame van Grey’s Anatomy.
Dat vier keer één moest ik vier keer doen, steeds een of twee dagen herstel ertussen en zo bouwde het schema zich op: 2 minuten rennen (en wandelen) tijdens dr. Phil, 3 minuten rennen (en wandelen) onder het journaal, enzovoort. Ik wisselde hier en daar een beetje af, soms belde mijn moeder en terwijl zij kletste had ik alweer een blokje om gedaan. Al met al redelijk overzichtelijk en de tijden werden strak bijgehouden door mijn iPod. Een heel toegankelijk schema. Tot week 5.
Want in week vijf moet je van het schema: op de eerste dag 2 keer 6 minuten rennen en 3 minuten wandelen én 2 keer 3 minuten rennen en 2 minuten wandelen.
Op de twééde dag van week 5 moet je 2 keer 4 minuten rennen en 2 keer 2 minuten wandelen én 2 keer 3 minuten rennen en 2 keer 2 minuten wandelen.
Op dag 3 van week 5 moet je hetzelfde doen als op dag 1.
Nu weet ik niet hoe de gemiddelde beginner in zijn uitrusting zit, maar in mijn blauwe shirtje en zwarte broek zit geen vinklijst. Hoe ik dit hele gebeuren van 2×3 en 2×2 en 3 en 6 en 4 minuten wandelend en rennend in goede coördinatie bij moet houden is mij dan ook een raadsel. Gisteren zei iemand tegen mij dat ik het maar gewoon met een pen in mijn hand op mijn arm moest schrijven. Al rennend en wandelend.
Juist ja. Een afvink-arm. Misschien kan ik het er daarna in laten tattoeëren.
Of misschien moet ik het gewoon maar een beetje bij 5 keer 3 houden. En daarna 5 keer 4.
In ieder geval: ik ben begonnen. Blijvend.
En ik vind het fijn tussen het blauw van de lucht en het groen van de wei.
Elke week komen er een paar nieuwe meters over de dijk bij.
Weet je hoe ik dat heb gedaan? Lopen op muziek, en dan het per schema een playlistje maken waarvan de liedjes precies de lengtes hebben van het wandelen en hardlopen. Rustige liedjes voor wandelen, up-tempoliedjes voor hardlopen. Dan hoef je de tijd nooit in de gaten te houden. Je rent een liedje, je wandelt een liedje. Je rent een liedje, je wandelt een liedje. Enzovoort. En helemaal aan het eind van zo’n playlistje doe je chille liedjes waar je blij van wordt om lekker bij uit te lopen en een beetje te stretchen. Dolly Parton, was het bij mij.
En dan, na het opbouwen… Heb je dat niet meer nodig. Dan loop je gewoon een of twee keer per week 20 minuten of een half uur achter elkaar, zomaar vanuit je voordeur lekker de rivier over. En dan kun je per keer kiezen of je liever luistert naar muziek of naar de wind om je oren. En dat is fijn, dus hou vol. Het is het waard.
Impa: Wauw Impa, dat is nog eens een organisatie! Ik ga een poging doen, eens kijken of het lukt…