RIEKSTER

Het is woensdag en we voelen ons vrij.
Om te doen en te laten wat we willen, dus dat doen we. Koffies met glaasjes water buiten de deur. En lekkere koekjes. Tosti’s en een muziekje van Sade. Eten en drinken, onze laptops blijven in de tas.
Terwijl we in onze stoel hangen gaat er achter mij een stelletje aan de hoge tafel zitten. De blonde dame nestelt zich op een kruk. Het is niet krap maar toch wurmt ze zich met haar achterste in mijn nek.
Haar kruk duwt tegen mijn stoel. Ik wip even op, zij laat het zo.
Ik adem een keer diep in, zucht, kijk boos naar haar rug.
Ik houd mijn mond. Wij schuiven onze setting een beetje van haar weg. Vrij voelen kunnen we ons ook wel dertig centimeter verderop.
Maar met haar landjepik, grijpt ze steeds meer van mijn ruimte. Ze kijkt niet verder om zich heen.
Het is niet haar probleem, maar ze maakt het wel de mijne.
Recht hebben is niet altijd recht krijgen.
In stilte slik ik haar arrogantie. En vervloek ik haar woordenloze reet.

This entry was posted on donderdag, februari 26th, 2009 at 12:55 and is filed under Algemeen. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.