‘Je moet je best doen.’
Ze keek me aan alsof ik mijn schouders er niet onder zette.
‘Echt.’
Ik hield wijselijk mijn mond. Voor het eerst. Sinds eeuwen. Had ik jaren eerder kunnen doen.
‘Jenny don’t be hasty.’ Zei ze.
Iemand heeft mij ooit verteld dat geduld hebben hoort bij volwassenheid.
Ik heb geen geduld.
Nog geen seconde.
Als ik het weet, dan wil ik het nu.
We zaten in café We gaan Beginnen.
Toch vreemd.