De Lovedoctor komt logeren en als ze over de drempel stapt, valt een rood muiltje uit haar weekendtas.
‘Zo’, zegt ze ‘die is in elk geval binnen.’ Haar lippen zijn ook rood en haar wimpers zwart. Haar jas belandt op een stoel, de tas op de bank en haar glimlach wijst in de richting van een fles witte wijn die al op tafel staat. Het rode muiltje blijft achter in de gang.
‘Wijntje?’ vraag ik.
‘Lekker.’ De Lovedoctor trekt haar zwarte panty onder haar stippenjurkje recht. Ze gaat op mijn oude, witte jaren-vijftig stoeltje zitten. Het kussentje achter haar rug legt ze naast zich neer. ‘Zo’, zucht ze. ‘Hoe is het?’
Ik ontkurk de fles en schenk twee glazen vol met Chardonnay. Op een schoteltje leg ik gevulde olijven.
‘Goed’, zeg ik.
En ik plof op de bank zoals je dat op eerste lentedagen doet.