Er zijn schrijvers die het hebben gemaakt.
Alleenstaande moeders, nu beroemd.
Makers, met een uitgevoerd plan,
met passie in hun dromen. En het leven als hun rechterhand.
Blunders. Hebben ze over zichzelf afgeroepen.
Ze hebben vaak genoeg voor schut gestaan.
Narigheid. Nog meer narigheid.
Maar daar zijn ze dan.
Ze omarmden de dalen die ze tegenkwamen.
Dat wilden ze.
Ze kotsten in de coulissen, en gingen op het podium staan,
met vuur.
Omdat het leven alleen hun had verstikt.
En alles
anders
klapte
door leegte en gemis.