We hadden een gigantisch bruidsboeket gekocht, van de man wiens dochter net was getrouwd.
Het was een uur of drie, ‘s nachts, en in de karaokebar waar het feest was geweest, wilden wij nog wat drinken. En zingen. Leek ons leuk.
Dat kon niet meer. De bar was dicht, het feest was over. Maar niet voor ons, vonden wij buitenlanders. Voor ons was er toch nog wel wat te regelen?
Dat was.
Iets te regelen.
We mochten twee bier, maar in ruil moesten wij ook het bruidsboeket van hem kopen.
Hnk?
Voor 20 Euro, in de lokale munt.
Oke.
‘Twee bier en het bruidsboeket alstublieft.’
Het raam van de taxi moest open om met het ding naar huis te kunnen komen en toen we niet veel later op het balkon stonden te kijken naar de lichtjes van de grote stad hoorden we dit: