Ze had de muur nodig om van haar fouten te leren
en elke keer dat ze er weer tegenaan liep dacht ze ‘aha. Dus zo werkt dat.’
Soms was het de goede, soms was het de verkeerde. Die muur.
Soms was het een harde, soms een zachte.
Een keer had ze geen idee. En toch wist ze het.
Ze wist van het bloed, het zweet en de tranen.
Ze vond het vreemd maar ook grappig, al deed het links en rechts wel een beetje zeer.
Flink, soms. Maar als ze doorbeet
dan kwam het een keer.
Een keer kwam het
dan werd vroeger wel eens later
goed
nog een keer
na die ene keer, nog eens,
kwam het
goed
Toen.