De klusser had het druk want ergens lekte wat. Wie, wat en waar dat wist hij niet, behalve dat het nat was. De bewoners gooiden zo af en toe een emmer leeg, en zo was het goed te doen. Maar een keer moest er toch iemand bijkomen. Die emmer overstroomt een keer, tenslotte. En hozen doe je in een boot.
De klusser kwam maar wat graag. Hij begon in de nok en eindigde in het trappengat. Geen lek te vinden. Hij opende een raam en sloot een deur, maar geen plek waar hij een kier zag. En de tuin kon het toch niet zijn.
Ze hadden wel mooie rozenstruiken.
Zonder resultaat ging hij om vijf uur naar huis.
De dag daarna weer.
Hozen.
Die mensen woonden toch echt niet in een boot.
Een week later regende het. De druppels kwamen met stralen naar beneden. Het leek wel of er daarboven ook iemand een lek had.
Hij keek naar het huis, de bewoners renden heen en weer.
Ze gooiden het water tussen de rozen.
Met zijn armen over elkaar sloeg hij gade wat er gaande was.
Toen zag hij waar het aan lag.
De regen was gewoon te nat.
Billie Myers – Kiss the Rain