Riekster wil het liefst dat alles hetzelfde blijft.
Vooral fijne dingen. Minder fijne dingen mogen natuurlijk wel veranderen en voilà, nieuwe fijne dingen mogen netjes bij de voordeur aanbellen. Alleen… die Nieuwe Fijne Dingen, die herken ik soms niet omdat ik druk bezig ben een Niet Fijn Ding via de achterdeur de laan uit te sturen. En als ik de Nieuwe Fijne Dingen niet herken, -bijvoorbeeld rustige letters en een mooie lichte achtergrond- dan raak ik in de war en beschouw ik ze als ellendige indringers die dreigen met veranderingen waar ik niet tegen kan en stappen die ik niet wil zetten omdat de schoen wringt. Dus.
Zoals bij de iPhone, waarop Riekster-oude-lay-out niet te lezen is. Omdat de iPhone een Fijn Ding is, werd mijn Riekster-oude-lay-out ineens een Heel Erg Niet Fijn Ding, blijkt.
Moest die dan de deur uit?
Als die vraag zich meldde, stuurde ik hem elke keer met een ferme schop onder zijn kont via de achterdeur het bos in. Zeer tevreden stak ik vervolgens mijn kop in het zand. Totdat er de afgelopen weken ineens een lay-out bij de voordeur stond te jengelen. Hij bleef maar zeuren dat ik met de tijd mee moet en dat ik mijn vertrouwde bruin-groen de laan uit moest sturen. ‘Ik ben een fijn ding hoor’, zei hij steeds nadat hij weer op de deurbel had gedrukt en ik snel de gordijnen had dichtgedaan.
Fijn Ding. Jaja. Ik geloof er niets van. Maar ik besluit het er toch op te wagen.
Ik geef mezelf een week om aan deze nieuwe schoenen te wennen.
En ik moet zeggen dat er op dit moment twee kleine tenen knellen.
Het is even wennen voor je, maar als de schoenen ingelopen zijn, dan loop je er elegant en comfortabel op! Mooi fris hier, en toch vol warmte. En weet je, je kunt altijd nog kleine dingetjes toevoegen waardoor je je sneller thuis voelt. :)
Wat mij betreft: Hallo nieuwe Riekster-look. Ik vind jou wel lief. :)