Ik dacht altijd dat ze nooit meer zou optreden. De vrouw waarvan ik altijd riep dat ik ervoor naar Amerika zou reizen, als het zo uitkwam. Wat ik ook echt zou doen. Als het nodig was. Ik had nooit gedacht dat het er ooit toch van zou komen.
ZE KOMT. In ons eigen Ahoy.
Door het-zekere-voor-het-onzekere en zoveel-mogelijk, en beter-teveel-dan-te-weinig… heb ik nu 3 kaarten over.
Zitten, 3 plekken naast elkaar (niet naast mij, maar we kunnen natuurlijk wel naar elkaar zwaaien), natuurlijk mag u ze tegen kostprijs hebben. Ahoy, 23 mei 2011. Hebben?
Vreugdedansje!