Er ligt een houten vloer. Rozen of tulpen staan op tafel. Met extra groen, in een vaas van glas.
We hebben een espresso-apparaat. Of iets voor gewone koffie. In elk geval iets voor lekkere koffie. Anders word ik chagrijnig.
2 Telefoons liggen op tafel. Maar we hebben ook een vaste lijn.
De televisie staat niet altijd aan, maar als we daar zin in hebben mag dat best wel. Er wordt teveel aan opgehangen of mensen wel of geen tv kijken. Alsof je met tv meteen dom bent. Onzin. Je kunt ook normale dingen kijken. Of flutprogramma’s. Mag allebei.
Meestal koken we en drinken we alvast een glaasje wijn. In de keuken vertelt ze over haar dag. En ik over de mijne.
Of we nog even eruit zullen gaan.
Is goed.
Of zullen we thuisblijven? Ook goed. Spelletje doen. Of verder in m’n boek.
Ik schrijf.
Maar niet altijd.
Zij mag zorgen voor de fruitschaal. Daar ben ik niet goed in. Wel in smoothies maken.
Ik zeg iets over een Boeddha, die te laag in de kamer staat. Zij zegt iets over dat ik een tik heb.
Ik zet mijn bril en een muziekje op.
En zo kennen we elkaar.
Ik kom haar tegen in dromenland.
Stiekem. Stil.
We lachen,
een knipoog
en ik denk dat ik nooit meer van haar verhuizen wil.