“Blijf toch eens in de mand!”, werd mij gezegd door iemand die mij kent.
Ik heb niks met honden en als ik er een zou moeten zijn zou ik niet weten welke. Ja een gezellige, en waarschijnlijk eentje die niet in zijn mand blijft, maar verder, geen idee. Eigenlijk van de hele natuur niet. Honden, katten, cavia’s, planten, allemaal een pot nat: haren, snoeten en gedoe met een weekendje weg en oppas. Aaien, rekening mee houden en water geven. Om nog maar niet na te denken over uitlaten.
Doe mij maar gewoon een appartement met een houten vloer zonder dieren, in de stad. Gewoon, met dingen en spullen die blijven waar je ze neer had gezet.
Alleen een Bernersenner zou ik misschien nog wel willen zijn. Een Bernersenner, met lieve ogen. Eentje waar je van op aan kan.
Groot en log en trouw als een hond.
En dan slapen als een vloerkleed in de mand.