“Ik kan je alles bieden in de vorm van vriendschap.” Zei ze. Vervolgens liet ze nooit meer iets van zich horen.
“Denk je dat wij ooit vrienden kunnen zijn?” Zei een ander. En ik antwoordde dat ik dacht van niet.
“Zeg, jullie hebben toch nog steeds contact met elkaar?” Vroeg iemand me laatst. Dat klopt. En dat is heel bijzonder.
En ik verhaalde hoe hard wij daarvoor hadden geknokt.
Jij niet, jij niet, zij wel.
Tijd heelt wonden. Of juist niet.
Wat doe je met de zon, regen en sneeuw terwijl je wacht?
Waar blijf ik als het moment niet komt.
“Bovenaan je eigen lijstje”, zei een dromer mij.
Ik ben niet zo goed in lijstjes. Zonde.
Wie doet de tijd teniet?