Ik blijf waar ik ben en er valt geen bom op mijn hoofd.
Ik sta achter een hek, maar ik zou er ook voor kunnen staan,
eromheen kunnen lopen,
er naartoe,
naar jou
naar mij,
als ik durf ben ik
vrij om een schijterd te zijn,
weg te rennen
er niks meer van te snappen
en het is niet erg
om te helpen als het het hardst nodig is,
of het minst.
Ik kan een punt maken van dat wat geen punt is
en mijn rug keren naar wie ik niet mag
of wel.
Ik ken een held,
van wie ik intens hou,
een held die niet rent
en niet loopt,
blundert en flatert,
maar er is,
staat waar hij is.
Vrij om zichzelf te zijn,
omdat ik hem een held vind.
Omdat hij een held is.