We zijn te laat, maar op maandag moet dat toch geen probleem zijn. Denkt zij.
Ik daarentegen, zei nog dat het best wel eens druk kon zijn bij de liefde. Maar nee, we hebben genoeg tijd. Ach welja, braaf breng ik er weinig tegenin. Mijn drammerigheid heeft me tenslotte nog nooit iets goeds gebracht.
“Ik heb nog één plaats voor de film van kwart over negen.”
Er is maar een film van kwart over negen, en de kassamevrouw zegt het tegen een jongen die vooraan in de rij staat. Wij staan daar meters achter. Misschien wel kilometers. Zeker een stuk of wat. En ik heb geen herfstvakantie, dus die twee plekjes vooraan bij een uur of tien zitten er ook niet in.
Gedesillusioneerd druipen we door de ingang weer af naar drie glazen wijn. Verdomme verdomme. Dan sluiten wij met plannen-B aan in een nieuwe rij.
“Mogen wij vast reserveren voor donderdag?”
“Uh, die kaarten zijn nog niet vrij, morgen pas.”
Het was knap geweest als ze op zo’n avond met twee keer nee nog een goede grap paraat had gehad.
Simultaan schrijven met Riekster. Ik uiteraard met voorbedachte rade, dat wil ik er best bij opbiechten. Het was jouw idee, zoals lijzig het mijne was…eerlijk is eerlijk. En nu lekker slapen en donderdag weer op!
Jezus, laat die vrouw zonder humor achter de kassa ook nog eens zonder hersenen door het leven moeten! Dat kaarten vandaag pas vanaf een uur of vier gereserveerd kunnen worden, had ze er gisteren toch wel ff bij mogen zeggen toch?
Is dat 3 keer nee op de vraag Alles is Liefde?!
Nou moe…
Ik keer de liefde bij deze mijn andere wang toe.