‘Zet je even iets anders op?’ ze haalt haar zonnebril even van haar neus en kijkt mij over de glazen heen aan. De cd is net opnieuw begonnen.
‘Oké. Waar liggen de cd’s?’ Ik kijk over de glazen van mijn eigen zonnebril terug.
Ze lacht. ‘In het dashboardkastje.’
Ik kom overeind en haal mijn knie uit het raam en mijn voet van de voorruit. In een zwaai draai ik mijn elleboog weer in een neutrale positie.
‘Cd’s, cd’s….’
‘Als het goed is liggen er ook een paar waar alleen cijfers op staan, doe die maar als je die ziet. Is verzamel. Eén of drie of vijf ofzo.’
‘Eén drie of vijf.’ Ik rommel wat tussen lege colablikjes en autopapieren. ‘Norah Jones?’
‘Nee, die met die nummers.’
‘Nummers. Jezus wat een zooi hier. Hier. Drie. Die doen?’ Ik laat haar de cd zien.
‘Uhhhm, ja. Doe maar. Vijf zie je niet liggen?’
Ik rommel wat.
‘Nee. Twee? Hier?’ Ik hou een cd waarop met roze stift een twee staat geschreven omhoog. Mijn hoofd zit nog in het dashboardkastje.
‘Nee. doe dan maar drie.’
Ik kom overeind. Warm.
Drie glijdt de cd-speler in.
Ik rol mijn broekspijp op. Ze geeft wat meer gas. Ze stopt een stuk noga in haar mond. Straks gaan we koffie drinken bij de benzinepomp.
Prachtig, ik lag eventjes in het dashboardkastje mee te luisteren naar jullie.