“En dan gaan we met z’n allen.”
Met z’n allen ja. Behalve zij.
Iedereen min een.
Zij was er hoe dan ook niet bij.
Dromen dat ze aan de bar zaten.
Dromen dat ze nacho’s aten.
Midden in de nacht.
Niemand die aan andere tijden dacht.
Of mensen.
Of dingen.
Of morgen of vandaag.
Zullen we nog een drankje blijven?
Dan kunnen we nog even praten.
En toen werd het dag.