‘Zo, mag jij mij nu vertellen hoe het met jou is.’ Ze zit aan de andere kant van het scherm in mijn Favoriete Stad. Met haar grote blauwe ogen kijkt ze me aan. Ik draai op mijn stoel en weet dat ik mezelf verraad.
‘GOED!’ roep ik met hoofdletters. ‘Net als met jou!’
In mijn ogen zie ik voorjaars-tulpen staan.
Ik de hare zie ik madeliefjes in het lente gras.
Dan staat ze op van haar stoel, draait zich om en slaat zichzelf op haar kont.
Pats.
Die kregen ze nog.
De tijden dat het anders was.