Ze zit aan tafel, ze kijkt naar de muur en ze zegt dat ze ook niet weet waar ze mee bezig is, als ze zichzelf hoort praten.
In haar hand heeft ze een glas witte wijn. Het is zeven uur.
Ik volg haar blik, maar ik zie niet wat zij ziet. Op de muur.
‘Mag ik een sjaal lenen?’
Dat mag ze.
Een sjaal.
Ze pakt de witte. Naar mijn dikke roze en fijne zwarte kijkt ze niet om. Ze weet niet waar ze mee bezig is, maar dat van die witte, dat weet ze wel.
‘Ik ga even sigaretten halen.’
Ze trekt de deur achter zich dicht en wandelt de stad in.
De stilte blijft hangen in de woonkamer.
De tafel en de muur houden zich gedeisd.
Tussen de kater en de gordijnen mijmert Damien Rice.