De ggd-jongen heet Bart.
Bart: ‘Cholera, daar hoef je alleen een stempel van, alsjeblieft. Die spuit van die dinges, die is ge-upgrade naar 25 jaar, dus dat is ook goed. Deze, even kijken, ow die staat niet in je boekje maar wel in de computer. Hm. Wat zullen we daarmee doen. Weet je nog dat je in 2003 die derde herhalingsspuit hebt gehaald?
ik: ‘Nee?’
Bart: ‘Hm. Naja. Geen spuit en toch een stempel dan maar? Alsjeblieft. En dit, ja, als je nou net onder die 14 dagen in Cambodja blijft, kom je daar ook wel mee weg. Hier, stempel. Ach en je DTP werkt ook nog een half jaar. Nou, paar Malariatabletjes en je bent klaar.’
En zo verliet ik met vier extra stempels en slechts 11 Euro lichter fluitend het pand.
Mevrouw van de apotheek: ‘ Dus u gaat vier dagen Het Gebied in?’
En zo wist iemand van mijn geromantiseerde Killing Fields toch nog een luguber verhaal te maken.