Het was niet eens een naborrel. Of ook weer wel.
Haar avondeten was mijn lunch en haar wijn was mijn ‘welja schenk ‘m nog maar een keertje vol.’
Ze maakte rake grappen die ik hebben kon. We kregen een bui op onze dak en we kochten tosti’s kaas en ham en kaas. Twee keer sigaretten. Het was zo’n avond dat je elkaar echte dingen vertelt. Dingen waar je een dag later nog eens over nadenkt.
Vroeg werd laat en de avond kroop de nacht in, om te eindigen met Stef Bos. Papa.
Er was bier na wijn, wit, en een blik op de klok en de wekker die was gezet.
Het kon ons weinig schelen. Deze avond was van ons.
Augustus is een goede tijd voor een evaluatie van afgelopen jaar. Omdat je het niet over toen hebt. Maar over dat wat je nu bezig houdt.
Morgen ga ik naar Lowlands. Ik rook mijn vierhonderdzestigste sigaret.
Ik zeg: ik ben even weg.
Niemand is onmisbaar.
Dus ik denk dat u het zonder mij dit weekend ook wel even redt.