Een docent van de universiteit gaf ooit een voorbeeld van de werking van reciprociteit. Geven en nemen.
Zijn dochter woonde in Spanje en had daar een vriend. De relatie liep niet helemaal lekker, en dat kwam mede doordat de goede jongen haar alles gaf. Niet alleen liefde, maar ook zijn geld, tijd, zijn lichaam, zijn leven. De dochter werd daar een beetje kriegel van, want ze wist niet zeker of ze hem dat allemaal terug kon – en wilde- geven.
Op een dag kwam ze thuis en lagen er 2 sleuteltjes op tafel voor haar klaar. Ze waren van een gele Kever, een cabrio waarvan ze altijd had gedroomd. Hij stond buiten te wachten op straat, klaar voor een ritje met z’n twee.
Hij blonk en stond te schitteren in de zon. Maar ook trok het. En het zoog en ze zei nee. Want als ze nu ja zei, stond ze voor altijd bij hem in het krijt. En kon ze nooit meer vrijuit leven.
Het was het einde van de relatie. Het mooiste cadeau maakte alles kapot.
Ze eindigde met iemand die niets had. Niets vroeg, niets gaf, behalve dat wat noodzakelijk was. Lucht, liefde, een muziekje en rode wijn in een theeglas.
Rode wijn uit een theeglas.
Wat mooi…