Sinds ik het woorde ‘oelewapper’ heb herontdekt, kan ik niet anders dan het te pas en te onpas gebruiken. Er blijken ineens een hoop oelewappers op de wereld rond te lopen. Maar ach, zo erg vind ik dat niet. Het heeft iets schattigs, iets niet ergs, nu ik er over nadenk valt het wel in de categorie van Jammer debammer…
Domme, irritante, achterlijke mensen oelewapper noemen, maakt het leven een stuk draaglijker. Net als Jammer debammer dat doet met situaties.
Oelewapper dus. Die houden we erin.
Er is nog een woord uit het stof getrokken, eentje die niet door de beugel kan. Een naar woord, een eng, iel, weeig, doorzichtig, licht woord.
Lijzig.
Je zal toch ‘lijzig’ zijn. ‘Lijzig’. Een lijzig meisje. Stelt u zich eens voor dat u goedgebekt bent en een conversatie op gang moet houden met iemand die lijzig is. Het is al zo leeg in dat hokje en ik kan u vertellen, het wordt daar niet gezellig. Een lijzig meisje. Ze kwamen vaak opdoemen in de Suske en Wiske die ik vroeger bij de tandarts las. Suske en Wiske in de Efteling. Ja, daar kwam een lijzig meisje in voor. Zouden er ook lijzige jongetjes bestaan? Ik kan me daar weinig bij voorstellen.
Lijzig houden we er ook in. Dan weet u het maar, het mag weer gebruikt worden.
(Met dank aan Ozzemaaj die het woord weer de verschrikkelijke eer gaf die het toekomt.)