Dat je jezelf altijd overal mee naartoe neemt, dat weet ik maar al te goed. En al jaren reis ik mee met mezelf en een lijstje in mijn hoofd. Een lijstje dat met de tijd wordt aangepast en waarop een aantal dingen staat waarvan ik mijn leven lang elke keer een nieuwe wil. Ondanks het feit dat ik mezelf niet als een hebberd beschouw.
Ik blijf er maar achteraan jagen. Ik zoek me rot, en krijg het soms. Maar ze lijken sneller op te gaan dan dat ik ze vindt. De beperkte houdbaarheid irriteert me ervan. En ik heb het gevoel dat ik aan de gang blijven kan. En er toch wel verrekte veel voor moet doen.
Je krijgt ze nooit zonder moeite. Het enge is dat ze zo kunnen tegenvallen. Maar uiteindelijk loop je toch met opgeheven hoofd naar de volgende toe. En kun je die uitdaging aan. Want zonder uitdaging, zullen die ervaringen er ook niet toe doen.