RIEKSTER

‘Het lijkt wel speelgoed.’ De denker kijkt naar het blauw, het groen, het licht, het zwart. De kleuren, de beweging en de vormen in het filmpje.
‘Ja.’ Zegt de dromer. ‘Maar dat is het niet. Het is beeld.’ Hij beweegt zijn hoofd naar iets dichterbij.
‘Ja.’
‘Ja.’
Met zijn voet tikt hij tegen de tafelpoot.

De dromer zit aan de kant van de oever en roert met een stokje in het water.
Het water dat zo vredig stil lag snapt het niet. Het botst tegen zichzelf op en er ontstaat een klein golfje dat al verdwenen is als je met je ogen hebt geknipperd.
De dromer kijkt naar boven. Het is zonnig en warm. Het is een dag om in het hooi te eindigen. Met vlees en brood en kool.
Hij kruist zijn benen.
Een vlieg kriebelt op zijn knie. Een wolk in het blauw wiebelt in het kabbelende water voorbij.
Hij roert nog een keer. Nog een golfje. Het water botst en verdwijnt vredig in zichzelf. Het zal straks gaan regenen.
Maar voorlopig zal het nog even nu zijn.

Wat hij tekende was niet wat hij in gedachten had gehad.
Ookal had hij het plaatje goed in zijn hoofd.
De scheve lijnen stonden iets rechter dan de bedoeling was,
geel was anders geel en rood anders rood.
Hij moest stil zitten.
Goed kijken.
Het maken, zoals het hoorde.
Scheve lijnen,
rechte,
het echte geel en het juiste rood.
Het lukte
net
niet.
Maar als hij even wachtte,
zou dat wel komen.

Terwijl de dromer zat te wachten tot het vijf uur was, ontlokte de druktemaker een vechtpartij op de markt.
Hij zocht tussen papieren naar manieren waarop hij iets interessants uit de gedrukte letters kon halen.
Buiten ging het vuist op vuist. Een bundeltje van twee mensen rolde over de grond.
Er stond iets over de kunst van discussieren.
Hoe maak je je punt.
Het was gewoon niet eerlijk.

Het was zondagmorgen en de dromer had een ei gekookt. Maar toen hij met zijn plastic lepeltje het ding at, bedacht hij zich dat hij hem liever gebakken had gehad. Tsja. Dat was nu te laat. Of hij moest een nieuw ei koken. Uh, bakken dan.
Het zijn ook net mensen.
Als het spul van binnen eenmaal warm is, krijg je het nooit meer terug in zijn oude staat.

De dromer werd wakker.
Hij had veel te lang geslapen en de wereld had niet op hem gewacht. Ze hadden al gegeten en gedronken, terwijl hij nog in zijn bed lag.
Hij wist niet wat hij moest, maar hij had zin om zich tussen elfjes te wanen.
Als een Langnek boven de wereld te staan.
En vier maanden,
een droomvlucht te maken.
Daarna zou hij wel kijken wat zijn achterstand was.